Slow Jogging , czyli bieganie z uśmiechem.

Jeśli nie jesteś wytrawnym biegaczem tak jak ja, jeśli nie masz niesamowitej kondycji, ale chciałbyś poprawić sobie nastrój, zgubić kilka kilo i mieć z tego jeszcze przyjemność, to witaj w klubie. Jeśli obawiasz się obciążania kolan, bo miałeś już z nimi kłopoty, jeśli nie przepadasz za biciem rekordów i liczeniem czasów, to dobrze trafiłeś. Jeśli chcesz czerpać ze sportu przyjemność i uprawiać go z uśmiechem na ustach (dosłownie), to ten tekst może Cię zainteresować. O slow joggingu usłyszałam niedawno i od razu mi się spodobało. Dziś całą rodziną wzięliśmy udział w treningu z propagatorem tego sportu, dyrektorem Instytutu Fizjologii Sportu w Japonii, profesorem Hiroaki Tanaka w Magdalence. Organizatorem imprezy była firma Sante i mam cichą nadzieję, że nie było to ostatnie spotkanie tego typu w sezonie wiosenno-letnim. Warto slow jogging propagować. Podoba mi się niewymuszona idea, proste i naturalne przesłanie i zaraźliwa radość, jaką ten rodzaj sportu z sobą niesie.

Kilka zasad slow joggingu:

·      czerpanie radości z ruchu, bez napięcia i rywalizacji

·      powolny trucht w bardzo wolnym tempie, umożliwiającym swobodną rozmowę bez uczucia zmęczenia

·      lądowanie na śródstopiu, a nie na pięcie, jak w tradycyjnym joggingu

·      naturalny oddech bez żadnej specjalnej techniki

·      sylwetka wyprostowana, podbródek lekko uniesiony ku górze

·      uśmiech na twarzy, bez tego po prostu się nie da :)