Bywają zabawne, pełne gwałtownych uczuć, ociekające czekoladą, miewają też smak curry, są czasem niedosolone lub przesadnie pikantne. Filmy z jedzeniem w tle to specjalna kategoria filmów, w których sztuka kulinarna odgrywa ważną rolę, a często staje się jednym z ważniejszych bohaterów filmu. Oto moja bardzo subiektywna lista najlepszych filmów, po których człowiek staje się autentycznie głodny. Ciekawa jestem, czy dopiszesz do niej filmy, które chciałabyś mi polecić w tej wyjątkowej, kulinarnej kategorii :)

Smak curry (The Lunchbox) 2013, reż. Ritesh Batra

Piękna, subtelna opowieść z niedopowiedzianym zakończeniem o dwojgu obcych sobie ludziach, którym los płata figla i łączy ich niespodziewaną miłością. Ona nieszczęśliwa w małżeństwie, on samotny wdowiec u schyłku kariery zawodowej. No i trzeci bohater – jedzenie, a właściwe tytułowy lunchbox, wypełniany codziennie potrawami tak aromatycznymi, że czuć to przez ekran. To chyba jeden z moich ulubionych filmów z jedzeniem w tle.

Uczta Babette (Babettes gaestebud) 1987, reż. Gabriel Axel

Ascetyczne życie w XIX-wiecznej Danii ulega zachwianiu, gdy w domu sióstr Filippy i Martine pojawia się tajemnicza Babette. Uczta dla oczu (i uszu), fenomenalna, pozornie flegmatycznie rozwijająca się akcja, sprawia, że film hołdujący prostocie, jest także niezwykle złożony emocjonalnie. Scena uczty jest chyba najdłuższą (trwa 20 minut) sceną poświęconą jedzeniu w historii kina, zdjęcia do niej trwały dwa tygodnie, zaś potrawy przygotowano według oryginalnych XIX-wiecznych receptur.

Przepiórki w płatkach róży (Como agua para Chocolate) 1992, reż Alfonso Arau

Film powstał na podstawie noweli Laury Esquivel i moim zdaniem od przeczytania jej trzeba by zacząć rozmowę o filmie, którego reżyserem jest zresztą mąż autorki. Niezwykle zmysłowa historia miłości Tity i Pedro, osadzona w Meksyku. To film, który wywołuje dreszcze, przejmuje i porusza. Jest miłość i śmierć, subtelna, a jednocześnie niebywale silna zmysłowość. Film wyjątkowy, niebywale piękny pod względem wizualnym i bardzo przejmujący. Wciska człowiek w fotel i pozwala mu się ruszyć.

Julie i Julia (Julie & Julia) 2009, reż Nora Ephron

Być może podpadnę tu srogo wyznawczyniom kultu tego filmu, ale „Julie i Julia” choć jest filmem, który należy obejrzeć bez dwóch zdań, trąci lekko naiwnością, z jaką zostały zarysowane postaci dwóch tytułowych bohaterek. Szczególnie współczesna blogerka Julie Powell ma jakąś (być może tylko dla mnie) manierę, która kilka razy wywołała u mnie podczas projekcji cichutkie westchnienie irytacji. Za to Meryl Streep i jej Julia porywa swoją bezpretensjonalnością, uporem i odwagą. Wielkie brawa dla tej Pani! Genialne zdjęcia, scenografia, kostiumy i sceny kuchenne sprawiają, że ten film, mimo wyżej wspomnianych minusów jest w czołówce najciekawszych filmów o tematyce kulinarnej na świecie.

Ratatuj (Ratatouille) 2007, reż Brad Bird

Oglądasz szczura biegającego po kuchni francuskiej restauracji i masz z tego nieziemski ubaw, doprawiony sporą dawką wzruszeń. Rewelacyjna animacja, wartka akcja, zaskakujące zwroty akcji z pouczającym morałem dla małych i dużych. Doskonałe kino familijne.

Życie od kuchni (No reservations) 2007, reż. Scott Hicks

Jeśli oczekujesz dzieła sztuki kulinarnej, to możesz się rozczarować, bo ten film jest raczej jak doskonale przyrumienione, domowe frytki z kurczakiem. Przewidywalny prawie od pierwszej sceny, a jednocześnie ciepły, swojski, wzruszający, przyjemny dla oka. To doskonały film na wieczór we dwoje, człowiek od razu chce się przytulić, uśmiecha się jak głupi i ogólnie jest mu jakoś lepiej. W roli głównej rewelacyjna (jakżeby inaczej) Catherine Zeta-Jones.

Czekolada (Chocolat) 2000, reż. Lasse Halström

Nieco magiczny, zmysłowy film z historią, która nieco przypomina „Ucztę Babette”. Piękna i niepokorna Vianne, grana przez Juliette Binoche burzy porządek małego francuskiego miasteczka, a jej czekoladowe wyroby są smacznym początkiem zmian w życiu wielu ludzi. Gdy na scenie pojawia się jeszcze Johny Depp, żeńskiej publiczności zaczynają drżeć kolana ;) Jest miłość, namiętność i życiowa mądrość, a wszystko to pięknie sfilmowane i doprawione oczywiście szczyptą czekolady.

Smażone zielone pomidory (Fried Green Tomatoes) 1991, reż. Jon Avnet

Dwie główne bohaterki tej historii nie są ani przesadnie ładne, ani młode, ani sexy, a mimo to, a może właśnie dlatego są najmocniejszą stroną tego wyjątkowego filmu. Piękna ludzka historia, do której wraca się wielokrotnie. Do popłakania i ku pokrzepieniu.

Podróż na sto stóp ( The Hundres-Foot Journey) 2014, reż. Lasse Halström

Zderzenie dwóch światów i odmiennych kultur to sprawdzony i od dawna stosowany z sukcesem przepis na udane kino. Tu mamy dystyngowaną (i samotną) damę prowadzącą restaurację oznaczoną gwiazdką Michelin oraz gwarną, liczną rodzinę z Bombaju ze swoją kolorową, aromatyczną, radosną indyjską kuchnią. Prawdziwa pasja, radość życia, a jednocześnie zawirowania na tle miłosnym i kilka zaskakujących zwrotów akcji czynią ten film wyjątkowo strawnym na taką mieszankę smaków i zapachów.

Paddington 2014, reż. Paul King

Wprawdzie jedzenie nie jest w tym filmie głównym bohaterem, ale po obejrzeniu go ma się ochotę jak najszybciej zjeść kanapkę z pomarańczową marmoladą (służę przepisem). Scena, w której rodzina miśków w dalekim Peru gotuje marmoladę jest chyba jedną z najsmaczniejszych scen kulinarnych w historii kina, a historia poczciwego misia i jego przygody w Londynie wzruszają i bawią dzieci i dorosłych na całym świecie.

Przepis na miłość (Les émotifs anonymes) 2010, reż. Jean-Pierre Améris

Subtelny, ciepły, delikatny jak muśnięcie motyla, taki można by określić w trzech słowach ten film. Nie spodziewaj się, że zmieni on Twoje życie, pobudzi Cię do działania i wciśnie w fotel z wrażenia. To za to doskonały film na poprawę nastroju. Dwoje (nad)wrażliwców, ona mistrzyni pralinek, która odżywa jedynie przy kreowaniu nowych smaków i on, szef chylącej się ku upadkowi fabryki. Uroczy, słodki, romantyczny film.