Nie lubię obierać ziemniaków. Po prostu nie lubię. Mam takie wspomnienie z dzieciństwa: wracam ze szkoły do domu. Ze starszym bratem. Rzucamy w kąt tornistry i worki z kapciami i zaczynamy walkę wręcz, o to, kto dzisiaj obiera ziemniaki. Zazwyczaj ja przegrywałam…
Zdarza się jednak czasami, naprawdę bardzo rzadko, że odwiedza Was miły gość z drugiego krańca świata. Uśmiechnięty, opalony i pełny pozytywnej energii, którą jakoś trzeba spożytkować. Na przykład obierając ziemniaki.
Pół kilo startych na drobnej tarce ziemniaków nie wygląda może zbyt zachęcająco, ale jeśli je zalać wrzącym mlekiem, przełożyć na sitko i dokładnie odcisnąć, a następnie wymieszać z jajkiem, dwiema łyżkami mąki i doprawić odrobiną soli, otrzymujemy wielce obiecującą ziemniaczaną masę, którą wystarczy usmażyć małymi porcjami na rozgrzanym oleju. Mamy oto cudownie chrupiące, złociste ziemniaczane placki i róbcie z nimi, co chcecie. Posypcie je cukrem, polejcie śmietaną. Podajcie z sosem grzybowym, lub zawiesistym sosem ze świeżych pomidorów.
Najbardziej lubię wersję z kwaśną śmietaną i kawiorem. Z lekkim winem musującym. Iście karnawałowe danie.
Komentarze
Lubię placuszki ziemniaczane :)
Kiedyś jako dziecko lubiłam ze śmietaną i cukrem, teraz jakoś tak z ketchupem:)
Pozdrawiam!:)
BEATKO A ZALANIE MLEKIEM CO POWODUJE W TEJ MASIE BO PIERWSZY RAZ TAKI PRZEPIS CZYTAM.PLACUSZKI SA BARDZIEJ PULCHNE CZY JAK CZY SMACZNIEJSZE ????CHETNIE SPRUBÓJE.POZDR.
Uwielbiam placki ziemniaczane, jutro u mnie będą na obiad :))
Pozdrawiam
http://www.kucharzytrzech.blogspot.com
Witaj!
Jakże smakowicie wyglądają te Twoje placuszki,aż ślinka leci, no właśnie tylko ta robota…
Pozdrawiam Teresa
Pati, to sprawdzony przepis niani moich dzieci. Sparzone mlekiem ziemniaki nie ciemnieją i placki są delikatniejsze.
Ciekawy pomysł z tym mlekiem.
Ale wy zawsze jesteście eleganccy przy tym gotowaniu fiu fiu:D
Pozdrawiam
No to rewelacja,fantastycznie.Sprzedam przepis tesciowej ;;;))OD lat ubolewamy w kuchni nad czarniejacą masą ziemniaczana w krotkim czasie.Cos nowego dla mnie…dzieki wielkie.Cuda i pysznosci u Ciebie.Pozdrawiam.
I moje ulubione! Miały być w sylwestra na kolację, ze śmietaną i kawiorem albo z łososiem. Będą jutro albo pojutrze. Tylko mleko to dla mnie nowość, ale wypróbuję :)
Piękne zdjęcia!
Pozdrawiam cały Lawendowy Dom :)
"Uśmiechnięty, opalony i pełny pozytywnej energii, którą jakoś trzeba spożytkować" i nieświadomy tego, co go czeka ;D Wygląda na to, że dawniej wszystkie dzieciaki po szkole musiały obierać ziemniaki. Moje były zwykle po obieraniu kwadratowe. Mój brat w tym czasie zmywał naczynia zużywając niemal całą butelkę drogocennego Ludwika. Mama miała później co robić :)
…rekawy prosze podciagnac :)
Takie czasy Lisko, takie czasy.
Zuza, Ci mężczyźni tylko myślą, jak dobrze wyglądać.
Mmmm placki ziemniaczane…nawiększy rarytas w moim rodzinnym domu :) Do dzisiaj wszyscy się zjezdzają, gdy mam serwuje placki :)
Beato usmialam sie, bo i u mnie taka walka byla na porzadku dziennym :) Ja tez przegrywalam (w koncu brat o 6 lat straszy ;) i przyznam, ze dzieki temu weszlam w taka wprawe, ze ziemniaki obieram z przyjemnoscia. Choc pewnie duze znaczenie ma, ze my prawie ziemnikow nie jemy ( a jak juz to ze skorka :D). Pozdrawiam serdecznie!